Jon Rose – skrzypce, skrzypce tenorowe
Clayton Thomas – kontrabas, przedmioty
Mike Majkowski – kontrabas, przedmioty
Jon Rose – przez dziennik The West Australian uznany za 'Paganiniego nowego Millenium', od magazynu The Age otrzymał miano 'archeologa wibracji'. Jego energia i inwencja wpłynęły na przedefiniowanie muzyki smyczkowej w XXI wieku.
Jon Rose (ur. 1951 r.) wziął udział w nagraniu ponad 60 albumów, pracując z wieloma innowatorami i osobowościami muzyki współczesnej – takimi jak Derek Bailey, Butch Morris, Barry Guy, Fred Frith, Shelley Hirsh, Joelle Leandre, Connie Bauer, Johannes Bauer, Chris Cutler, Otomo Yoshihide, KK Null, Toshinori Kondo, Francis-Marie Uitti, Alvin Curran, Evan Parker, Paul Lovens, Phil Minton, Mark Dresser, John Cage, Joel Ryan, Peter Kowald, Mari Kimura, The Soldier String Quartet, Borah Bergman, Tristan Honsinger,Tony Oxley, Cor Fuhler, Steve Beresford, Eugene Chadbourne, Bob Ostertag, Malcolm Goldstein, Jim Denley, David Moss, Miya Masaoka, Barre Phillips, Roger Turner, George Lewis, Gunter Christmann, Davy Williams, Misha Mengelberg, Elliott Sharpe, Lauren Newton, Uli Gumpert, Christian Marclay, Richard Barret, John Zorn.
W roku 1989, we współpracy z berlińskim festiwalem muzyki nowej Inventionen, wyreżyserował pierwszą edycję Relative Violin Festival, w której udział wzięło ponad 50 skrzypków z całego świata.
Jego projekty zespołowe to m.in. Strung, Violin Music in the Age of Shopping (współtworzone z takimi osobowościami jak Chris Cutler, Lauren Newton czy Otomo Yoshihide), niesławne Berlin Noise-Impro-Rock Band Slawterhaus (z Johannesem Bauerem, Dietmarem Diesnerem i Peterem Hollingerem), interaktywny Badminton, oparty na innowacjach i perwersjach muzycznych szalonego australijskiego kompozytora Percy Graingera, a także cztery improwizujące tria, z którymi nieustannie koncertuje, czyli: The Exiles (wraz z Tonym Buckiem i Joem Williamsonem), The Kryonics (z Aleksem
Kolkowskim i Matthiasem Bauerem), Artery (z Chrisem Abrahamsem i Claytonem Thomasem) oraz Futch (z Thomasem Lehnem i Johannesem Bauerem).
Clayton Thomas (ur. 1976 r.), improwizator i propagator grassroots. Nieustannie szlifujący swoją grę na basie, kunsztu uczył się u tak pionierskich basistów jak Wilber Morris, Peter Kowald, Henry Grimes czy Barre Phillips. Niezwykłe oddanie grze na kontrabasie i jego determinacja sprawiły, że po przeniesieniu się z Sydney do Berlina, w ciągu dwóch kolejnych lat Clayton wziął udział w ponad 200 koncertach, grając z setkami artystów, łącznie z takimi sławami jak Peter Brotzmann, Evan Parker, Mats Gustaffson, Peter Evans, Sonny Simmons, Paul Lovens, Manon-Liu Winter czy The Ex. Jak sam mawia, uważa się za szczęściarza.
Clayton poszerza spektrum brzmień niskiego basu o odgłosy uzyskiwane dzięki użyciu tablic samochodowych, niebezpiecznie długich kawałków metalu czy wielu smyczków jednocześnie – adaptując tym samym techniki znane raczej w afrykańskiej muzyce perkusyjnej niż typowe dla klasycznej zachodniej muzyki smyczkowej.
Mike Majkowski (ur. 1983 r.) - kontrabasista z Sydney. Zaczynał jako basista jazzowy, jednak jego zainteresowania muzyczne rozwinęły się w stronę szerokiego spektrum muzyki współczesnej. Mike jest od dawna zaangażowany w scenę muzyki improwizowanej w Sydney. Należy także do kolektywu the NOW NOW.
W Australii współpracował z tak cenionymi muzykami jak Jon Rose, Chris Abrahams, Jim Denley, Hollis Taylor, Clare Cooper, Clayton Thomas, James 'pug' Waples, Dale Gorfinkel, Peter Farrar, Martin Ng, Robbie Avenaim czy Laura Altman.
W innych częściach świata występował ze sławami takimi jak Han Bennink, Paul Lovens, Wilbert de Joode, Eric Boeren, Michael Moore i Tobias Delius.
Od niedawna skupiony jest na solowych projektach, a obecnie pracuje nad użyciem 'czystych' technik w rozwoju indywidualnego brzmienia i stylu jego muzyki.
g 20
wstęp 20 pln
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz